Kitap Atölyesinde Sevgili Arsız Ölüm Konuşuldu

Akşehir Kitap Atölyesi üyelerinin bu ay okuyup incelediği kitap; Latife Tekin’in “Sevgili Arsız Ölüm” isimli romanı oldu.

Akşehir Gençlik Merkezinde gerçekleştirilen ve geniş katılımın olduğu toplantıda okurlar, kitap hakkındaki görüşlerini birbirleriyle paylaştı. Bazı okurların okumaktan keyif aldığı, bazılarının ise okumakta zorlandıklarını ifade ettikleri romanda; yazarın kurguladığı ve onun dilinden olayları anlattırdığı Dirmit ve annesi Atiye karakteri üzerinden görüşler ifade edildi. Kadınların hangi şartlarda ve her türlü eşitsizlik içerisinde hayatlarını sürdürdükleri ve hâlâ romanda anlatılan tarzda problemlerin yaşanmaya devam ettiği üzerinde duruldu. Anadolu’nun ortasındaki bir köyde yaşayan ailenin iletişim eksiklikleri, zamana göre birtakım hurafeler, köy hayatından ve eğitim eksikliğinden kaynaklanan bazı sıkıntılar sebebiyle yaşadıkları, çocukların büyümeleri ile ortaya çıkan sorunlar, hayatlarını idame ettirebilmek maksadıyla büyük şehre göç etmek zorunda kalmaları ve orada karşılaştıkları durumların büyülü gerçeklik tarzıyla sunulduğu kitap atölyesi üyelerince belirtildi.  Her zaman olduğu gibi bu kitabı okurken veya okuduktan sonra yan okuma yapılması gereken kitaplardan ve yazarlardan da bahsedildi. Sevgili Arsız Ölüm romanından Akşehir Kitap Atölyesi üyelerinin altını çizdiği ve beğendiği satırların bazıları şu şekilde ifade edildi. “Bizim duvarlarımızda parmak işaretleri var da ondan kız anne.” … hep sözcüklerden bir yorgana sarındı. Sözcüklerden bir yatağın üstünde uyudu. Sözcüklerden yapılma bir sandalyenin üstünde oturdu.” “Ölürsem her biriniz bir ayrı uca düşer dağılır gidersiniz dedi. Parmağını ıslatıp duvara çaldı.” “Canımız sıkıldıkça tepesine bindik bunalttık, derinine inmedik kızın, bakma sen şimdiki haline.” “Bu evde olmasam da başka bir yerde olsam ne olurdum acaba...” “Birbirimize ne çok işaret koymuşuz.” “Evde annesinin dizinin dibinde oturup gönlünü gezdirmenin bir yolunu buldu. Şiir yazmaya karar verdi.” “Söz yerine, kâğıda gözyaşı dizdi.” “Dirmit, o günden sonra sözcüklerden bir yorgana sarındı. Sözcüklerden bir yatağın üstünde uyudu. Sözcüklerden yapılma bir sandalyenin üstünde oturdu.” “Dirmit, sevinçlerinden beni unuturlar, rahat rahat dalar düşünürüm diye sevindi.” “… ne kadar eskimiş laf varsa hepsini yüze çıkardı. ‘Siz benim içimdeydiniz anam’ diye diye.” “Şiirlerimi yırttılar! Şiirlerimi yırttılar!” “Şiirleri yırtılan başka kızlar var mı?”