Fatih Sultan Mehmet Han çocukken çok hareketli ve yaramaz bir öğrenciydi. Ders esnasında yaptığı şımarıklıklarla Hocası Akşemseddin’i çileden çıkarırdı. Hocası kendisine kızdığı zaman hemen “Ben Padişahın oğluyum, bana bir şey yapamazsın” deyip tehdit ediyordu. Padişaha şikâyet etmeyi edepsizlik sayan Akşemseddin, durumu II. Murat’a anlatamıyordu. Ancak gün geldi artık küçük Mehmet’in yaptığı yaramazlıklar çekilmez hale geldi. Bunun üzerine destur dileyip II. Murat’ın huzuruna çıktı. “Padişahım size bir hususu arz edeceğim ancak hayâ ediyorum” deyince II. Murat “Buyur çekinmeden anlatabilirsin” dedi. Bu söz Akşemseddin’i rahatlattı ve başladı olayı anlatmaya. Padişahım oğlunuz, ciğerpareniz Mehmet çok yaramaz, onun yaramazlıkları yüzünden ders işleyemiyorum, kendisine kızdığım zamanda hemen sizinle beni tehdit ediyor deyince II. Murat Akşemseddin’in yanına gelerek kulağına bir şeyler fısıldar. II. Murad’ın kulağına söylediği sözleri duyan Akşemseddin çok şaşırdı. Bu ne plandı, mümkün değildi bu planı uygulamak. Akşemseddin plan konusundaki rahatsızlığını padişaha ilettiyse de Padişah onu dinlemedi ve bu iş olacak dedi. Ertesi gün yine derste Mehmet yaramazlık yapıyordu. Akşemseddin’in uyarısına aynı tehdit cevabını verdiği sırada Padişah ansızın kapıyı açıp içeri girdi. Bu olay karşısında Akşemseddin hiddetlenerek Padişaha bağırdı ve bir tokat atarak, bu şekilde sınıfa giremeyeceğini izin istemesi gerektiğini söyleyerek derhal dışarı çıkmasını istedi. Padişah mahcup bir şekilde boynunu bükerek özür diledi ve dışarı çıktı. Olaylar karşısında Fatih Sultan Mehmet’in nutku tutulmuş ne yapacağını şaşırmıştı. Güvendiği babası tokat yemişti. Fatih Sultan Mehmet allak bullak olmuştu. Az sonra kapı vuruldu ve Padişah mahçup bir şekilde içeri özür dileyerek girdi. Plan muhteşem bir şekilde işlemişti. O günden sonra Fatih Sultan Mehmet asla yaramazlık yapmadı. Çünkü güvendiği dağlara kar yağmıştı. Eğitimin ne olduğunu II.Murat kadar olmasa da; en azından kendi çocuğunu yanlış yollara sürüklemeyecek kadar idrak etmiş anne ve babalara ihtiyaç var. Unutmayalım, çocuklar şımarık doğmaz; diplomalı, maaşlı ama eğitimsiz ebeveynler tarafından şımartılır, bunu unutmayalım. Günümüzde, özellikle son günlerde, en küçük meselede çocuğunun elinden tutup okul basan kimi velilere şahit oluyoruz. Hatta darp edilen Öğretmen ve okul idarecileri var. Medeni cesaretle şımarıklık, hakkını aramakla terbiyesizlik birbirine karışmış durumda. İçi yanlış doldurulan, “Kendini ezdirme!”, “Hakkını ara!”, "Hangi devirde yaşıyoruz" ve benzeri nasihatlerin arkasından gelen münasebetsizlikleri, çocuğunun zeki oluşuna, hazır cevaplılığına yoran veliler çocuklarını kurban ediyorlar. Çocuklarının yanında babalarına saygısızca davranan, onu acımasızca eleştiren bir anne, çocuklarının gözünde babalarının saygınlığını tüketir, yok eder. Çocuklarının yanında annelerine saygısızca davranan, onu acımasızca eleştiren bir baba da aynı büyük tahribata sebep olur. Çocuklarınızın yanında öğretmenleriyle alay eder, onları küçük düşürecek davranışlarda bulunursanız; unutmayın ki, çocuklarınız kimseyi beğenmeyecek, bunun sonucunda da siz çocuklarınızın eğitim ve öğretimini gerçekleştirebilecek öğretmen bulamayacaksınız.