Merhaba sevgili ebeveynler ve değerli okurlar. Bugün son zamanlarda sık sık duyduğumuz bir terim olan “Helikopter Ebeveynlik” teriminden bahsetmek istiyorum. Helikopter ebeveynlik, çocukları aşırı derecede korumaya yönelik bir yaklaşım olarak biliniyor. Bu ebeveynler, çocuklarının her adımını takip eder, onlara sürekli müdahale eder ve adeta onları her türlü tehlikeden korumaya çalışır. Ama bu yaklaşım, çocukların bağımsızlıklarını kazanmasını zorlaştırabilir ve zamanla özgüvenlerini zayıflatabilir. Bu tür ebeveynler, çocuklarının her problemini çözme isteğiyle hareket eder. Mesela, çocuklarının arkadaşlarıyla yaşadığı basit bir çatışmaya bile hemen müdahale ederler. Ama bu, çocuğun kendi başına çözüm üretme becerisini geliştirmesini engeller. Çocuklar, problemleri nasıl çözebileceğini öğrenmek yerine, hep ebeveynlerinin müdahalesine ihtiyaç duyabilirler. Bu da onların empati, iletişim ve problem çözme gibi becerilerinin gelişmesini zorlaştırır. Bir başka önemli nokta ise, helikopter ebeveynlerin çocuklarının başarısızlıklarını görmelerine pek izin vermemeleridir. Başarısızlık, bu ebeveynler için büyük bir tehlike gibi görülür ve hemen devreye girilir. Ancak, çocukların başarısızlıklarla karşılaşmaları, aslında onlara çok şey öğretir. Hatalar, büyümenin ve gelişmenin bir parçasıdır. Çocukların, hayatta karşılaştıkları zorluklarla başa çıkabilmesi için bu deneyimlere ihtiyaçları vardır. Helikopter ebeveynlik, çocukların duygusal gelişiminde de olumsuz etkilere yol açabilir. Sürekli bir kontrol altında büyüyen çocuklar, duygusal anlamda bağımsızlık kazanamayabilir. Kendi duygusal ihtiyaçlarını anlamak, başkalarına empati göstermek gibi önemli beceriler gelişmeyebilir. Çocuklar, sürekli bir “baba ve anne gözetimi” altında büyüdüklerinde, kendi duygusal dünyalarını tanımakta zorlanabilirler. Bu tür ebeveynler, genellikle iyi niyetle hareket ederler; çocuklarını korumak, onları güvende tutmak isterler. Ama burada kritik olan şey dengeyi bulmaktır. Çocukların sağlıklı bir şekilde büyümesi için, onlara belirli bir özgürlük alanı tanımak ve kendi başlarına çözüm üretme fırsatı vermek çok önemli. Onlara küçük sorumluluklar vererek, hata yapmalarına izin vererek, problem çözme becerilerini ve direncini geliştirmelerine yardımcı olabiliriz. Sonuç olarak, helikopter ebeveynlik, çocukların sağlıklı gelişimini engelleyebilir. Çocuklara güvenmek, onlara özgürlük tanımak, kendi hatalarıyla yüzleşmelerine fırsat vermek, onların daha güçlü ve bağımsız bireyler olarak yetişmelerini sağlar. Çocuklarımızın güvenliğini sağlamak tabii ki önemli, ama onlara kendi kararlarını almayı ve hatalarından ders çıkarmayı öğretmek, duygusal ve psikolojik gelişimleri için çok daha faydalıdır.